پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل

تیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی من

یوسفت نام نهادند و به گرگت دادند

مرگ، گرگ تو شد، ای یوسف کنعانی من

مه گردون ادب بودی و در خاک شدی

خاک، آزادی تو گشت، ای مه زندانی من

از ندانستن من، دزد قضا آگه بود

چو تو را برد، بخندید به نادانی من

آن که در زیر زمین، داد سر و سامانت

کاش میخورد غم بی‌سر و سامانی من

بسر خاک تو رفتم، خط پاکش خواندم

آه از این خط که نوشتند به پیشانی من

رفتی و روز مرا تیره تر از شب کردی

بی تو در ظلمتم، ای دیده‌ی نورانی من

بی تو اشک و غم و حسرت همه مهمان من شدند

قدمی رنجه کن از مهر، به مهمانی من

صفحه‌ی روی ز انظار، نهان میدارم

تا نخوانند بر این صفحه، پریشانی من

دهر، بسیار چو من سربگریبان دیده است

چه تفاوت کندش، سر به گریبانی من

عضو جمعیت حق گشتی و دیگر نخوری

غم تنهائی و مهجوری و حیرانی من

گل و ریحان کدامین چمنت بنمودند

من که قدر گهر پاک تو می دانستم

ز چه مفقود شدی، ای گهر کانی من

من که آب تو ز سرچشمه‌ی دل میدادم

آب و رنگت چه شد، ای لاله‌ی نعمانی من

من یکی مرغ غزلخوان تو بودم، چه فتاد

که دگر گوش نداری به نوا خوانی من

گنج خود خواندیم و رفتی و بگذاشتیم

ای عجب، بعد تو با کیست نگهبانی من

این شعر ارسالی خانم کیمیا قاسمی دختر خانوم عزیز استاد گرامیم خانم عبدالجبار فرشباف میباشد و با این لطفشون باعث خوشحالی من شده اند.

چون آشنا به درد وغم واه نیستی
از درد قلب خسته ام آگاه نیستی
مگذار گام خیره به صحرای دلبری
ای مدعی تو ره رواین راه نیستی
در حیرتم ز مهرت و کینت نگار من
گاهی چراغ راه منی گاه نیستی
رقصان به سازهرکس وناکس شدن خطاست
پس همچوکوه باش اگر کاه نیستی
گرچه به صورت از مه تابان نکوتری
در آسمان مکان نطلب ماه نیستی
یک لحظه غم گسارمنه دل فسرده باش
خواهان یک غم کم وکوتاه نیستی؟
من باغم وجفای جهان خوگرفته اند
تومثل من جفاکش وغم خواه نیستی

گریه می کردم به یادش کسی یارم نبود           تنهای تنها شدم کسی یارم نبود

دل گرفت وسوی این و آن کردم                 به هر کس نا کس روی کردم

کسانی که دم از رفاقت میزنند              دست روی دست گذاشته یا نیش میزنند

چرا درد مرا کس نداند                    دلم که جز خدا کس ندارد

درد دل زیاد است و خاک میشود         به آخربند نرسیده با اشک و خون پاک میشود

از سروده های دوست عزیز محمد باقر طاهری

از دلم گویم که جز آواره ای از آن نمانده است
که گاهی میشود حتی
دگر خود نیز یادش نمیکنم
هر کسی زخمی بر او آورده است
یادگاری نوشته و رخت بر بسته است
دلم به جور و جفا خو دارد
چرا نالم خودم کرده ام
همه را چون خود خاکی فرض کرده ام
میدانم که دگر جای گلایه نیست
ولی میدانم که این سزای منه آواره نیست

از سروده های دوست عزیز محمد باقر طاهری

من همسن و سال پسر تو هستم ،

تو همسن و سال پدر من هستی.

پسر تو درس می خواند و کار نمی کند،

من کار می کنم و درس نمی خوانم.

پدر من نه کار دارد ، نه خانه،

تو هم کاری داری هم خانه ، هم کارخانه ؛

من در کارخانه ی تو کار می کنم.

و در اینجا همه چیز عادلانه تقسیم شده است:

سود آن برای تو ، دود آن برای من.

من کار می کنم ، تو احتکار می کنی.

من بار می کنم ،تو انبار می کنی.

من رنج می برم، تو گنج میبری.

من در کارخانه ی تو کار میکنم.

و در اینجا هیچ فرقی بین من و تو نیست:

وقتی که من کار می کنم، تو خسته می شوی،

وقتی که من خسته می شوم ، تو برای استراحت به شمال می روی،

وقتی که من بیمار می شوم ،تو برای معالجه به خارج می روی.

من در کارخانه ی تو کار می کنم.

و در اینجا همه کارها به نوبت است:

یک روز من کار می کنم، تو کار نمی کنی،

روز دیگر تو کار نمی کنی ، من کار می کنم.

من در کارخانه ی تو کار می کنم

کارخانه ی تو بزرگ است.

اما کارخانه ی تو هر قدر هم بزرگ باشد،

از کارخانه ی خدا که بزرگتر نیست.

کارخانه ی خدا از کارخانه ی تو و از همه ی کارخانه ها بزرگتر است.

و در کارخانه ی خدا همه ی کارها به نوبت است،

در کارخانه ی خدا همه چیز عادلانه تقسیم می شود.

در کارخانه ی خدا ، همه کار می کنند.

در کارخانه ی خدا ، حتی خدا هم کار می کند.

قیصر امین پور

اي کاش مي توانستم نشان دهم، I wish l could make you.

که تا کجا دوستت دارم. derstand how l love you

هميشه در جستجو هستم،  l am always seeking but

اما نميتوانم راهي بيابم... cannot find a way….

به آن آني در تو عاشقم،  l love in you a something

که تنها خود کاشف آنم that only have descovered

آني فراتر از تويي که دنيا مي شنا سد، the you_ which is beyond the

و تحسين مي کند. you of the world that is

آني که تنها وتنها از آن من است. admired and known by others

آني که هرگز رنگ نمي بازد، a you which is eapecially mine

وآني که هرگز نمي توانم عشق از او بر گيرم. Which cannot ever

چقدر عجيبه که تا وقتي گريه نکني کسي نوازشت نمي کنه!

چقدر عجيبه که تا وقتي مريض نشي کسي برات گل نمي ياره!

چقدر عجيبه که تا وقتي فرياد نکني کسي به طرفت برنمي گرده!

چقدر عجيبه که بي بهونه هيچ وقت کسي برات هديه نمي خره!

چقدر عجيبه که تا وقتي بزرگ نباشي کسي به قصه ات گوش نميده!

چقدر عجيبه که تا وقتي قصد رفتن نکني کسي به ديدنت نمي ياد!

چقدر عجيبه که تا وقتي بچه نباشي کسي برات قصه نمي گه!

چقدر عجيبه که تا وقتي نمردي کسي تو رو نمي بخشه

یکی داشت یکی نداشت ،
اونی که داشت تو بودی ،
  اونی که جز تو کسی رو  نداشت من بودم
 زندگی باید کرد چاره چیست

گفتم : خدایا از همه دلگیرم

گفت : حتی از من؟!

گفتم : خدایا دلم را ربودند

گفت : پیش از من؟!

گفتم : خدایا چقدر دوری؟!

گفت : تو یا من؟!

گفتم : خدایا تنهاترینم

گفت : پس من؟!

گفتم : خدایا کمک خواستم

گفت : از غیر من؟!

گفتم : خدایا دوستت دارم

گفت : بیش از من؟!

گفتم : خدایا اینقدر نگو من

گفت : من توام تو من ....

دوست