اس ام اس خنده دار
همه آنهایی که سفری به کرمانشاه داشته‌اند، و برای اولین بار مجسمه زن تبر به دست را که در یکی از میادین این شهر قرار گرفته، را دیده‌اند از خود می پرسند كه این زن كیست و مگر چه كرده كه تندیس او را اینچنین نصب كرده‌اند.
«فرنگیس حیدرپور» متولد سال ۴۱ از روستای «گور سفید» گیلانغرب است که در جریان جنگ تحمیلی با رشادت و شجاعت خود حماسه‌ای را آفرید که بر اثر آن به شیرزن ایران شهرت یافت.
ماجرای فرنگیس به روزهای آشفته‌حالی دختر جوانی برمی‌گردد که هنوز رخت عزای برادر شهیدش را به تن داشت که خبر شهادت اعضای خانواده اش را در حادثه اصابت گلوله توپ دشمن به اتومبیل حاملشان می‌شنود.
ماجرای فرنگیس به روزهای آشفته‌حالی دختر جوانی برمی‌گردد که هنوز رخت عزای برادر شهیدش را به تن داشت که خبر شهادت اعضای خانواده اش را در حادثه اصابت گلوله توپ دشمن به اتومبیل حاملشان می‌شنود.
فرنگیس حیدرپور در این مورد می‌گوید: «سال ۵۹ بود و من ۱۸سال داشتم که آنها به روستای ما حمله کردند و ما خیلی شهید دادیم، مردم مجبور شدند فرار کنند و در دره مخفی شوند. در این جریان از اعضای خانواده من هشت نفر (برادر، دایی، عمو، پسردایی، دختر دایی، دختر عمو و …) شهید شدند.
همان روز که به دره رفتیم، نزدیکی‌‌های غروب بود که تشنه و گرسنه شدیم؛ من با پدر و برادرم به روستا آمدیم تا غذا بیاوریم. آخر چیزی پیدا نمی‌شد. نزدیک رودخانه دو سرباز دشمن را دیدیم؛ از دست آنها به شدت خشمگین بودم، من تبر به دست، به سمت آنها حمله ور شدم که یکی از آنها کشتم و دیگری را زخمی كردم و درنهایت به اسارت در آوردم.»
وی كه اكنون دارای ۴ فرزند است، می گوید: در موقع این حادثه ۱۸ بهار از عمرم گذشته بود و در همان آغازین روزهای جنگ، شاهد شهادت دختر عمو، پسر عمو، دایی و اسارت ۲ برادر خود بودم و زمانی كه با این دو عراقی برخورد كردیم بدون هیچ درنگی با تبر به آنها حمله‌ور شدم.
این زن شجاع در پاسخ به اینكه آیا آن تبر را هنوز در اختیار دارد یا خیر می گوید: در دیداری كه با سرلشكر فیروزآبادی در تهران داشتم به دلیل ممنوعیت حمل آن در هواپیما آن را به ایشان تقدیم كردم.
وی كه اینك افتخار می‌كند توانسته در زمان جنگ با دفاع از خود و میهن اسلامی تا اندازه‌ای دین خود را به نظام اسلامی ادا كند، می افزاید: اگر دوباره كشورم مورد تجاوز دوباره قرار گیرد باز هم همانند گذشته آماده فداكاری و شهادت هستم.
همان روز که به دره رفتیم، نزدیکی‌‌های غروب بود که تشنه و گرسنه شدیم؛ من با پدر و برادرم به روستا آمدیم تا غذا بیاوریم. آخر چیزی پیدا نمی‌شد. نزدیک رودخانه دو سرباز دشمن را دیدیم؛ از دست آنها به شدت خشمگین بودم، من تبر به دست، به سمت آنها حمله ور شدم که یکی از آنها کشتم و دیگری را زخمی كردم و درنهایت به اسارت در آوردم.»
وی كه اكنون دارای ۴ فرزند است، می گوید: در موقع این حادثه ۱۸ بهار از عمرم گذشته بود و در همان آغازین روزهای جنگ، شاهد شهادت دختر عمو، پسر عمو، دایی و اسارت ۲ برادر خود بودم و زمانی كه با این دو عراقی برخورد كردیم بدون هیچ درنگی با تبر به آنها حمله‌ور شدم.
این زن شجاع در پاسخ به اینكه آیا آن تبر را هنوز در اختیار دارد یا خیر می گوید: در دیداری كه با سرلشكر فیروزآبادی در تهران داشتم به دلیل ممنوعیت حمل آن در هواپیما آن را به ایشان تقدیم كردم.
وی كه اینك افتخار می‌كند توانسته در زمان جنگ با دفاع از خود و میهن اسلامی تا اندازه‌ای دین خود را به نظام اسلامی ادا كند، می افزاید: اگر دوباره كشورم مورد تجاوز دوباره قرار گیرد باز هم همانند گذشته آماده فداكاری و شهادت هستم.
خدمتی جدید